Dag 20, 27 juli 2012

Vannacht weer goed geslapen en na een redelijk ontbijt op pad gegaan naar de Grand Canyon. Net na Page (het dorp waar we logeerden) was een bocht in de Colorado-rivier en dus al een begin van de Grand Canyon in de vorm van een hoefijzer ( de Horseshoe bend). Het regende wat toen we uitstapten  en we moesten dus even schuilen in de eerste uitkijkpost, maar daarna waagden we het erop. We hadden toch beter nog wat langer kunnen wachten, want we waren kletsnat toen we weer terug b ij de auto waren. Maar het was wel  mooi: het groene water en de rode wanden.
Daarna weer verder gereden en rond de middag waren we bij de Grand Canyon. Eerst even gepicknickt en toen langs een aantal uitzichtpunten gereden. Het was overal erg druk. We waren moe, dus besloten we om eerst naar het visitor-centrum te gaan voor een film. En wie komt daar opeens aangerend???
Saskia, de vriendin van Christie. Natuurlijk wisten we wel dat ze ook in Amerika waren en Christie en Saskia hadden wel wat contact via whatsapp, maar dit was puur toeval. Grappig hoor!!! Zij waren ook op weg naar deze film, dus dat hebben we samen gedaan. Daarna nog wat gekletst en vervolgens zijn we naar ons huis gereden, want we waren moe. Ook zijn we wat verzadigd geraakt van zoveel indrukken.
Ons huis is op 2nd Avenue. Zeg nu zelf, dat klinkt toch chique. We zitten echter in  de middle of nowhere. Het is een wonder dat de Garmin het wist. Maar een schitterend huis. En om naar de sterren te kijken hoeven we echt niet naar de Grand Canyon te gaan.

Nadat we het huis gevonden hadden, zijn we meteen naar Williams gereden ( een half uur = dichtsbijzinde dorp) om te eten en boodschappen te doen. We hebben bij Jessica gegeten, een restaurantje uit de jaren zeventig met kunstwijnranken  en plastic planten. Het zag er niet uit. Maar er stond een oud aandoenlijk vrouwtje als gastvrouw , dus we durfden ook niet om te draaien. Op een groepje na, zat er verder niemand in het restaurant, dus dat is meestal geen goed teken. Maar het eten was goed en de eigenaar een echte Griek, die ook  nog een praatje kwam maken, dus dat was wel leuk.

Daarna naar huis en wat discussie wat we morgen gaan doen. Er is een tocht met een ranger , maar dan moeten we om half 6 opstaan. Dat vinden de meesten te vroeg. We  besluiten morgen maar te zien wat we gaan doen. De Grand Canyoin heeft ons hart nog niet gestolen, maar misschien gebeurt dat morgen.